Константин беше поттикнат кон конечно заокружување и дефинирање на мисијата и делата, а тоа е поттикнување на верата кај луѓето во Господ Исус Христос, зависност од Словото Божјо и Светоста како стремеж, за луѓето да станат живи храмови на Божјиот Дух. Од тогаш Константин како новородена личност ги остава сите дотогашни методи на делување и јавно го признава своето посветување во христијанство, кое му носи многу предизвици. Тој искусува Божја интервенција преку Светиот Дух кој го води во духовна дисциплина и без религиозна пропаганда или влијанија, тој започнува да сведочи, да евангелизира и да досегнува до многу луѓе. Константин започнува со молитвата кон Бога да им служи на луѓето во исцелување и ослободување како и во нивно духовно изградување. Тој изјавува јавно дека ниту еден метод, техника или начин не води до совршени резултати во исцелување и трансформација на луѓето, како што тоа е Евангелието и љубовта на Бога и Неговата Сила манифестирана преку Светиот Дух, а во име на Господ Исус Христос. Тој тврди дека спасението на човекот е најважно и дека исцелувањето е пропратен благослов како израз на Божјата добра и совршена волја за луѓето.